جواني  خوش اخلاق، مهربان با وقار، كم حرف، با حيا، اهل نماز شب، دعا و قرآن، دائما با وضو و بسيار با هوش بود به گونه‌اي كه در طول دوران تحصيل همواره شاگردي ممتاز در  سطح استان و كشور به شمار مي رفت و مايه ارتقاي جايگاه مدرسه در سطح كشور شده بود. به گزارش خط شکنان شهيد حسين جعفري كافي آبادي فرزند محمد علي در اول ارديبهشت 1345 در كويت به دنيا آمد در يكسالگي به يزد منتقل گرديد و سه ساله بود كه پدرش را از دست داد. تحصيلات خود را در دبستان فلاحتي، مدرسه راهنمايي محمد طاهري و دبيرستان رازي گذراند. آنگاه در كنكور سراسري شركت كرد و به دانشگاه صنعتي اصفهان راه يافت و در رشته برق الكترونيك تا ماه‌هاي پاياني دوره كارشناسي ادامه تحصيل داد. وي در ايام پيروزي انقلاب اسلامي وارد مسائل سياسي شد و فعالانه به پخش اعلاميه، شعار نويسي و شركت در تظاهرات ضد رژيم پرداخت. با شروع جنگ تحميلي چندين نوبت به جبهه‌ها عزيمت كرد و حدود چهار سال از عمر خود را در جنگ و در سمت‌هايي مانند تك تيرانداز، تير بارچي، آرپي چي زن، فرمانده دسته، فرمانده گروهان و جانشين دوم گردان گذراند. او طي اين دوران سلاح‌ها و ادواتي مانند كفش ضد مين، گهواره برقي و موشك انداز شهاب را اختراع كرده بود كه ابعاد تخريبي بسيار بالايي داشت. وي چند بار زخمي و يا دچار سوختگي شديد شد و سرانجام در عمليات بيت المقدس 4 كه در منطقه شاخ شميران اجرا گرديد در تاريخ 19/1/1367 بر اثر اصابت گلوله تانك به شهادت رسيد. پيكر مطهرش را به روستاي كافي‌آباد در بخش خضرآباد منتقل و پس از تشیيعي بي نظير در گلزار شهداي روستا به خاك سپردند. 

وصیت نامه شهید: در بخشي از وصيت نامه شهيد مي‌خوانيم: «با تشكر و سپاس به درگاه خداوند متعال كه پس از عمري روسياهي توفيق شركت در مكان مقدس جبهه و حضور در جمع اوليائش را نصيب من كرد. او را شكر مي‌گويم كه با اين همه كوتاهي و تقصير از طرف اين حقير، سايه لطفش را از سرم برنداشت و قدم مرا در جبهه گذاشت و آنگاه پس از اين توفيق عظيم و بهترين و زيباترين مرگ‌ها كه از اميرالمومنين و سيد الشهدا (ع) به ارث رسيده است نصيبم كرد. دشمنان ديرينه اسلام كوشيدند تا با آغاز جنگ اين انقلاب را به شكست برسانند اما چه بد فهميده بودند كه اين جنگ نعمتي بود براي ما و دانشگاهي براي عاشقان الله كه با حضور خود در اين مكان مقدس با مناجات خويش اين مكان را عطر آگين نمودند و چه عزيزاني در اين دانشگاه مدرك شهادت را دريافت كردند. و با خون خود درخت اسلام را آبياري نمودند و خون آنها همواره به ما اين پيام را داد كه برادرم را هم بي رهرو نباشد، سنگر خون رنگم و اسلحه‌ام روي زمين نيفتد و امام تنها نماند و نداي هل من ناصر حسين (علیه السلام) بدون لبيك نباشد و اين نداست كه كساني كه ايمان به خدا دارند را وادار مي‌كند در جبهه شركت كنند و اين عمل مقدس وظيفه كساني است كه خود را در برابر اسلام و خون شهدا مسئول مي‌دانند.»